Van de voordeur tot wat wij de “Schapenweg” noemen.
Ik loop vanmorgen vroeg over dit betonpad tussen de akkers en luister naar het ingesproken Whatspp bericht van een lieve vriendin.
Het bericht gaat over een keuze, die zij heeft gemaakt.
Een mooie keuze, een goede keuze, een verstandige keuze, een nodige keuze.
Een keuze waar ik blij mee ben voor haar. Het is zo goed. Het is goed zo.
En de keuze betekent ook iets voor mij, dat ik iets alleen ga doen dat ik eerst samen zou doen. En dat is ook goed.
En terwijl ik dat denk kijk ik omlaag, naar mijn voeten op het beton. En daar ligt hij.
De stang
Dit is de tweede in twee of drie jaar tijd.
De eerste was net afgeworpen, het bloed zat er nog aan.
Deze lijkt gehavend, met geweld 
Ben blij met de vondst, maar voel ook gelijk dat het kan zijn dat dit dier niet fijn aan zijn eind is gekomen…..
En dat voelt naar.
Ik stop hem in mijn zak en loop verder.
De boerderij
Als ik terug loop kijk ik naar de boerderij.
De boerderij die steeds leger wordt, nu ik veel spullen aan het verkopen en aan het weggeven ben.
De boerderij waar de laatste 5 dagen 4 keer kijkers zijn geweest.
De boerderij waar ik zo van houd.
Als ik naar het gevoel ga dat ik heb bij dit pand, bij deze plek en dan vooral naar het gevoel van weg moeten, dan knijpt mijn maag samen. De tranen lopen direct over mijn wangen, ooooh wat zal het moeilijk zijn dit los te laten.
Ik voel “verder”.
Ik ga naar het gevoel dat het geeft om ook de lasten los te laten.
Het harde werken.
Hard werken om het te kunnen betalen, hard werken om het te onderhouden en verzorgen.
Al doe ik dat laatste zeker niet alleen! Ik heb hulp aan alle kanten. Mijn lief die zich steeds weer stort op de tuin, het gras, de bramen en de distels in toom houdt. Mijn oom en tante die de boerderij en de tuin verzorgen als wij er niet zijn. De lieve vrouw die mij elke weer weer helpt met schoonmaken.
Dat gaat ook veel ruimte geven.
Vreugde en verdriet
Het zal er beide zijn: verdriet en vreugde.
En ik voel aan alles dat het moment van los laten niet heel ver weg meer is.